Kitap hakkında: 1991 / Dünyadaki hiçbir şehre benzemeyen bu olağanüstü şehri ilk kez 1933'te gördüm ve ne kadar şaşırttığını hatırlıyorum sonra ben Moskova'yı kasvetli ve sıcak bir havada terk ettim. Ara sıra çiseliyordu ve çitlerin arkasında, ıslak bulvarlarda ve pencere pervazlarındaki şişelerde kahverengi esnek tomurcuklar yeni yeni şişmeye başlıyordu. Beni çiçek açan söğüt ağacının kırmızı dalları ve onun küçük tüy yumaklarına benzeyen eğlenceli sarı ve beyaz çiçekleriyle uğurladılar. Başka hiçbir şey çiçek açmıyordu. Ve burada kendimi hemen güney yazının ortasında buldum. Her şey çiçek açıyordu, hiç çiçek açmaması gereken şeyler bile - çökmüş barajlar (içlerinden çimenler çıkıyordu), evlerin duvarları, çatılar, sarı su mercimeği altındaki su birikintileri, kaldırımlar ve kaldırımlar.